Ελένη Καρακάση: Η μάχη με την ινομυαλγία και ο χρόνιος πόνος

Η Ελένη Καρακάση αποκάλυψε την προσωπική της εμπειρία με την υγεία της, περιγράφοντας την περίοδο που βίωσε έντονο πόνο και απελπισία.

Καλεσμένη στην εκπομπή «Καλοκαίρι Παρέα» την Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου, η ηθοποιός αναφέρθηκε στην ολική υστερεκτομή που υποβλήθηκε πριν από τρία χρόνια. Αν και η επέμβαση εξελίχθηκε ομαλά, λίγες εβδομάδες μετά άρχισε να αισθάνεται έντονους πόνους σε όλο το σώμα.

“Πριν από τρία χρόνια χρειάστηκε να κάνω ολική υστερεκτομή. Όλα πήγαν καλά, ήμουν πολύ τυχερή. Στις 40 μέρες άρχισα να έχω πόνους σε όλο το σώμα. Φοβηθήκαμε και αρχίσαμε να ψάχνουμε για αυτοάνοσα, σκλήρυνση κατά πλάκας, λύκο και βγήκα αρνητική σε όλα. Δοκίμασα ότι μπορείς να φανταστείς από φάρμακα και αγωγές, ομοιοπαθητική κλπ. Δεν μπορούσα να βρω λύση. Καταλήξαμε ότι είναι ινομυαλγία. Την ινομυαλγία την κατατάσσουν στα αυτοάνοσα, αλλά δεν ξέρουν, είναι ακόμα κάτι που ερευνούν. Αυτό που μου είπε ο ορθοπεδικός μου είναι ότι είναι σαν να δίνει ο εγκέφαλος μου εντολή στο σώμα ότι ο πόνος που νιώθεις είναι πολύ πιο ισχυρός από αυτό που ουσιαστικά είναι”.

Η ηθοποιός περιέγραψε επίσης την επίσκεψή της σε ιατρεία πόνου, όπου βρήκε κάποια ανακούφιση μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα δυσφορίας και αδυναμίας να κινηθεί.

“Στην απελπισία μου και δοκιμάζοντας τα πάντα, μιλάει τυχαία στον άντρα μου μια γιατρός για τα ‘ιατρεία πόνου’. Έκλεισα ένα ραντεβού στο νοσοκομείο, πήγα, μπήκα στο γραφείο της γιατρού, αρχίζω να μιλάω και κλαίω, ήμουν πια μια γυναίκα σε απόγνωση. Έμπαινα στους γιατρούς και έκλαιγα, προσπαθούσα να τους εξηγήσω αυτό που συμβαίνει. Πολλοί γιατροί μου είπαν ότι πρέπει να συνηθίσω να ζω με αυτό, αλλά δεν μπορώ να συνηθίσω να ζω με αυτό. Είναι κάτι που δεν το είχα και μου κάνει δύσκολη τη ζωή. Δεν μπορούσα να σηκωθώ από τον καναπέ. Κατέληξα τελικά σε μια θεραπεία που με βοήθησε, αλλά δεν έχω τελειώσει ακόμα με αυτό το κομμάτι. Αν δεν περάσεις τον χρόνιο πόνο, δεν μπορείς να τον καταλάβεις. Εύχομαι σε κανέναν να μη συμβεί αυτό”.

Η μαρτυρία της Ελένης Καρακάση φωτίζει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι ασθενείς με χρόνιες παθήσεις πόνου και αναδεικνύει την ανάγκη για μεγαλύτερη κατανόηση και υποστήριξη.