«Κοιμούνται τα ψάρια;»: Μια θεατρική προσέγγιση στη διαχείριση του πένθους

Η θεατρική παράσταση «Κοιμούνται τα ψάρια;», σε σκηνοθεσία Ζωής Ξανθοπούλου και μετάφραση Κατερίνας Θεοδωράτου, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, βασισμένη στο έργο του Jens Raschke.

Μετά την επιτυχία του «Το πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος», η Ζωή Ξανθοπούλου επανέρχεται με ένα μονόλογο που έχει τιμηθεί με βραβεία όπως το Mülheimer Children’s Theater Prize 2012 και έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες.

Η δεκάχρονη Γέτε αφηγείται με απλότητα και χιούμορ τη δική της εμπειρία πένθους, αναδεικνύοντας το δύσκολο ταξίδι της συμφιλίωσης με την απώλεια. Το έργο ξεπερνά τη στενή έννοια της διαχείρισης πένθους, προσφέροντας μια παιδική, αθώα ματιά στην τραγικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης και το αίνιγμα του «μετά» του θανάτου.

Η ιστορία της Γέτε ανοίγει έναν θεραπευτικό διάλογο για τον πόνο, την ελπίδα, τη σημασία της μνήμης και την αδελφική αγάπη, στοιχεία που αποτυπώνονται με έντονη συγκίνηση και συχνά χιούμορ.

Στον ρόλο της Γέτε, η Ευγενία Δημητροπούλου προσφέρει μια ερμηνεία που συνδυάζει την αθωότητα με τον στοχασμό και την εσωτερική δύναμη.

Σε σκηνοθετικό σημείωμα, η Ζωή Ξανθοπούλου αναφέρει: «Παρόλο που ο κόσμος είναι γεμάτος πόνο, είναι επίσης γεμάτος και από το ξεπέρασμά του» (Helen Keller).

Η παράσταση παρουσιάζει τη Γέτε, πλέον ενήλικη, να μοιράζεται με το κοινό την πορεία του πένθους της, συνδέοντας το παρελθόν με το παρόν. Με διάλογο, φιλοσοφία, γέλιο και συγκίνηση, η Γέτε αντιπαραθέτει τον φόβο και την αγωνία του θανάτου με την ανάγκη για επιβίωση και ζωή.

Η Γέτε του σήμερα ενσωματώνει την παιδική της εκδοχή, καθώς, όπως επισημαίνει η παράσταση, «μπροστά στην απώλεια όλοι είμαστε παιδιά που παλεύουν να σταθούν σαν μεγάλοι».