Τα καλά να λέγονται – Όταν ο Μητσοτάκης έκανε κάτι σωστό

του [συντάκτη της καχυποψίας]

Δεν το συνηθίζουμε εδώ πέρα. Συνήθως περιγράφουμε τον Κυριάκο Μητσοτάκη σαν ένα παιδί που του δώσανε το manual της Ιστορίας αλλά αντί να το διαβάσει, το χρησιμοποίησε για να τυλίξει την τυρόπιτά του στο Ζάππειο. Αλλά… τα καλά να λέγονται.

Γιατί σε μια σπάνια στιγμή πολιτικής ωριμότητας – ναι, διαβάσατε σωστά – ο πρωθυπουργός της Ελλάδας έκανε κάτι που μοιάζει περισσότερο με ματ από παρτίδα του Φίσερ παρά με το συνηθισμένο «θα τα πούμε στη Σύνοδο, αγκαλιές και φωτογραφίες». Ο Κυριάκος – ναι, αυτός – είπε στους Τούρκους με το γνωστό του χαμόγελο-λογιστή πως αν θέλετε να παίζετε με τα ευρωπαϊκά λεφτάκια της άμυνας, θα πάρετε πίσω το casus belli. Τόσο απλά. Ή τουλάχιστον τόσο κομψά όσο μπορεί να το κάνει ένας Μητσοτάκης.

Μην υποτιμάτε τη δήλωση. Το casus belli δεν είναι απλά μια γραφειοκρατική ανοησία στο αρχείο της τουρκικής βουλής. Είναι μια ωμή απειλή πολέμου, ένα «αν τολμήσετε να επεκτείνετε τα χωρικά σας ύδατα – που νόμιμα μπορείτε – εμείς θα έρθουμε με τα φουσκωτά». Είναι σαν να σου λέει ο γείτονας ότι θα σου κάψει το σπίτι αν ρίξεις φράχτη στο χωράφι σου. Κι εμείς, για 30 χρόνια, το καταπίναμε σαν πικρή σταγόνα από καραμέλα βιώσιμης διπλωματίας.

Αλλά τώρα, με την Τουρκία να γλείφει τις πόρτες της ευρωπαϊκής αμυντικής πολιτικής και να προσπαθεί να πείσει ότι δεν είναι ο ταραχοποιός της γειτονιάς, ήρθε η ευκαιρία. Και ο Μητσοτάκης την άρπαξε.

Η ευρωπαϊκή άμυνα δεν είναι πενταήμερη

Η ΕΕ θέλει να φτιάξει τη δική της ασπίδα – να μην εξαρτάται από τους φλύαρους Αμερικανούς ή τους αλλοπρόσαλλους Γάλλους. Όμως αν βάλεις την Τουρκία να συμμετέχει χωρίς όρους, είναι σαν να δίνεις στον λύκο πρόσκληση για δείπνο στην αυλή των προβάτων. Και ο Κυριάκος – γράψτε το – είπε όχι έτσι. Θες να συμμετέχεις στα κοινά μας; Πρώτα άσε κάτω το ρόπαλο.

Η Τουρκία αντέδρασε, φυσικά. Τύπου “σκανδαλώδες αίτημα” λένε οι φιλικά προσκείμενες εφημερίδες της Άγκυρας, σαν να τους ζητήσαμε να αλλάξουν εθνικό ύμνο με το «Imagine». Το ότι εξοργίστηκαν είναι σημάδι ότι το αίτημα ήταν… σωστό. Αν δεν σε βρίζουν οι εφημερίδες της Τουρκίας, κάτι κάνεις λάθος.

Προφανώς και δεν έγινε Μποδοσάκειο ο Κυριάκος

Να τα λέμε όλα. Δεν μεταμορφώθηκε σε Βενιζέλο. Δεν έφερε ειρήνη στα Βαλκάνια, ούτε μας έκανε Σουηδία. Αλλά αυτή η κίνηση – να φέρει μέσα στα ευρωπαϊκά forums την προϋπόθεση για άρση του casus belli – δεν είναι επικοινωνιακή μπούρδα. Είναι στρατηγική κατεύθυνση. Είναι επιτέλους μια σύνδεση διπλωματίας με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση, που λέει «αν θες το μέλι, θα φέρεις και τα χέρια καθαρά».

Ας το κρατήσουμε: δεν είναι κακό να λέμε μπράβο όταν πρέπει

Σε μια πολιτική σκηνή γεμάτη επιτελικές φούσκες, νομοσχέδια fast-track για κολλητούς και πολιτικό λόγο copy-paste από Excel, η δήλωση Μητσοτάκη για το casus belli ξεχωρίζει σαν σταγόνα αλήθειας. Και επειδή η αλήθεια πρέπει να επιβραβεύεται – όχι μόνο όταν βολεύει – τα καλά να λέγονται. Έστω κι αν αύριο ξαναγυρίσουμε στις γνωστές επιτελικές φωτοτυπίες.

Μπράβο, Κυριάκο. Να σου ξανατύχει.