Το παρασκήνιο της ελληνικής στάσης στον ΙΜΟ για το νέο NET ZERO Framework
Στον Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό (ΙΜΟ), όπου οι διαφωνίες σπάνια παίρνουν έντονο χαρακτήρα, η πρόσφατη συνεδρίαση για το νέο NET ZERO Framework εξελίχθηκε σε μία από τις πιο τεταμένες των τελευταίων χρόνων. Το φιλόδοξο αυτό σχέδιο για τη μείωση των εκπομπών στην ναυτιλία, που υποστηρίχθηκε ενεργά από την Ευρωπαϊκή Ένωση, περιελάμβανε αυστηρά χρονοδιαγράμματα και βαρύ οικονομικό βάρος για τα πλοία, μαζί με ποινές για όσους δεν χρησιμοποιούν εναλλακτικά καύσιμα – καύσιμα που όμως δεν είναι ακόμη ευρέως διαθέσιμα.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, από την αρχή, εξέφρασαν σφοδρή αντίθεση. Ο τότε πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ χαρακτήρισε το πλαίσιο «αντιαναπτυξιακό» και «αποικιακού χαρακτήρα», επισημαίνοντας ότι ουσιαστικά επιβάλει φόρο στα πλοία χωρίς να εξασφαλίζει τη διαθεσιμότητα των καυσίμων. Η Ουάσιγκτον, με τη σημαντική παραγωγή σχιστολιθικού φυσικού αερίου (LNG), που θεωρεί βασικό εργαλείο της ενεργειακής της διπλωματίας, είχε ισχυρούς λόγους να αντιταχθεί.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, η επιλογή της Ελλάδας να απέχει από την ψηφοφορία, μαζί με την Κύπρο (ενώ η Μάλτα τελικά αποσύρθηκε από αυτή την απόφαση), δεν ήταν απλά μια τεχνική διαφωνία με τη γραμμή της Ε.Ε. Πρόκειται για μια στρατηγική απόφαση με σημαντικές γεωπολιτικές και οικονομικές προεκτάσεις.
Το παρασκήνιο της απόφασης αποκαλύφθηκε σε σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε το πρωί της περασμένης Τρίτης στο Μέγαρο Μαξίμου. Εκεί συμμετείχαν ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ο υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής Βασίλης Κικίλιας και ο Αρχηγός του Λιμενικού Σώματος, Αντιναύαρχος Τρύφωνας Κοντιζάς.
Ο Βασίλης Κικίλιας, που είχε ήδη πραγματοποιήσει επαφές με υψηλόβαθμους Αμερικανούς αξιωματούχους στην Ουάσιγκτον και συνάντηση με τον γενικό γραμματέα του ΙΜΟ, Arsenio Rodriguez, μετέφερε στο Μέγαρο Μαξίμου την πεποίθηση ότι η υιοθέτηση του πλαισίου θα δημιουργούσε ανισορροπίες στην παγκόσμια ναυτιλία και θα είχε σοβαρές επιπτώσεις στο διεθνές εμπόριο, αλλά και στα ελληνικά γεωπολιτικά συμφέροντα.
