Απειλή κατάρρευσης για τον τάφο του Τουταγχαμών από ρωγμές και υγρασία
Ο τάφος του Τουταγχαμών, που ανακαλύφθηκε το 1922 από τον Χάουαρντ Κάρτερ και θεωρείται μία από τις σημαντικότερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις του 20ού αιώνα, αντιμετωπίζει πλέον σοβαρό κίνδυνο κατάρρευσης.
Αρχαιολόγοι και ερευνητές διαπίστωσαν μεγάλες ρωγμές που εκτείνονται σε όλο τον βράχο, δημιουργώντας ένα εκτεταμένο δίκτυο ρωγμών στην οροφή της εισόδου και του θαλάμου ταφής. Η εισροή νερού από τη βροχή μέσω αυτών των ρωγμών προκαλεί διάβρωση, ενώ η αυξανόμενη υγρασία ευνοεί την ανάπτυξη μυκήτων που καταστρέφουν τις πολύτιμες τοιχογραφίες.
Η μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Nature από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Καΐρου αναφέρει ότι ο τάφος, κατασκευασμένος από σχιστόλιθο Esna, υφίσταται σοβαρές δομικές φθορές λόγω της διαστολής και συστολής του υλικού εξαιτίας των μεταβολών της υγρασίας.
Ο καθηγητής Σαγιέντ Χαμέντα, συγγραφέας της μελέτης και ειδικός στη διατήρηση αρχιτεκτονικής κληρονομιάς, τόνισε: «Οι βασιλικοί τάφοι στην Κοιλάδα των Βασιλέων απαιτούν επείγουσα παρέμβαση και ακριβείς επιστημονικές μελέτες για την ανάλυση των κινδύνων και τον τρόπο μετριασμού τους».
Η Κοιλάδα των Βασιλέων, που βρίσκεται δυτικά του Λούξορ, φιλοξενεί δεκάδες βασιλικούς τάφους, ανάμεσά τους και τον μικρότερο τάφο του Τουταγχαμών. Παρά την αντοχή τους χιλιάδων ετών, οι τάφοι παραμένουν ευάλωτοι σε πλημμύρες, καθώς είναι σκαμμένοι στους πρόποδες των βουνών της κοιλάδας.
Όπως εξηγεί ο καθηγητής Χαμέντα, οι ξαφνικές πλημμύρες που προκαλούνται από έντονες βροχές και μεταφέρουν πέτρες, χώμα και συντρίμμια, αποτελούν σημαντικό κίνδυνο για τη σταθερότητα των τάφων. Η χειρότερη πλημμύρα σημειώθηκε τον Οκτώβριο του 1994, όταν οι περισσότεροι τάφοι βυθίστηκαν στο νερό, γεγονός που επέφερε νέες ρωγμές στον τάφο του Τουταγχαμών και αύξησε τα επίπεδα υγρασίας.
Αυτή η πλημμύρα λειτούργησε ως σημείο καμπής για τη δομική ακεραιότητα του μνημείου, καθώς τα λασπώδη νερά εισχώρησαν στον ταφικό θάλαμο, αυξάνοντας την υγρασία και ευνοώντας την ανάπτυξη μυκήτων που προκάλεσαν σοβαρές ζημιές στις τοιχογραφίες.
Στη μελέτη του, ο καθηγητής Χαμέντα επισημαίνει ότι η διαρκώς αυξανόμενη ρωγμή «επέτρεψε στο νερό της βροχής να διεισδύσει και επιδείνωσε τις ρωγμές, ασκώντας πίεση στην οροφή που υπερέβαινε την αντοχή του σχιστολιθικού βράχου της Esna, ιδιαίτερα λόγω της τάσης του να διαστέλλεται και να συστέλλεται με τις διακυμάνσεις της υγρασίας».
Η κατάσταση του τάφου του Τουταγχαμών απαιτεί άμεση επιστημονική παρέμβαση για να διασωθεί το μοναδικό αυτό μνημείο της αρχαίας Αιγύπτου από την καταστροφή.
