Μάνος Χατζιδάκις: 100 Χρόνια από τη Γέννησή του με Τιμή από τη Φίνος Φιλμ
Σήμερα, Πέμπτη 23 Οκτωβρίου, συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη γέννηση του Μάνου Χατζιδάκι, του μεγάλου συνθέτη που έδωσε μουσική ταυτότητα σε πολλές ταινίες της Φίνος Φιλμ.
Η εταιρεία παραγωγής τιμά τη μνήμη του μέσα από μια ανάρτηση στο Instagram, όπου παρουσιάζεται ένα βίντεο με κινηματογραφικές σκηνές ντυμένες με τις αξεπέραστες μελωδίες του Χατζιδάκι. Η δημοσίευση υπογραμμίζει τον ρόλο του ως ανανεωτή της μουσικής ακρόασης και ως γέφυρα που ένωσε τον ελληνικό λαό μέσα από τη μελωδία.
Στην ανάρτηση αναφέρεται χαρακτηριστικά: «100 Χρόνια Μάνος Χατζιδάκις. Δεν είναι εύκολο να μετρήσεις τον χρόνο όταν μιλάς για κάποιον που τον ξεπέρασε. Ένας αιώνας από τη γέννηση του ανθρώπου που άλλαξε τον τρόπο που ακούμε, νιώθουμε και θυμόμαστε. Ο Μάνος Χατζιδάκις μας ταξίδεψε, μας ένωσε και μας έκανε να αγαπήσουμε την Ελλάδα μέσα από την ευγένεια της μελωδίας του και το βάθος της ψυχής του. Η μουσική του δεν έπαιζε απλώς πίσω από τις εικόνες — τις φώτιζε από μέσα. Γι’ αυτό και οι μελωδίες του δεν ξεπεράστηκαν ποτέ. Συνεχίζουν να ζουν σ’ εκείνο το μέρος μέσα μας που δεν μεγαλώνει ποτέ».
Παράλληλα, η Φίνος Φιλμ θυμάται και τον πρόσφατο θάνατο του Διονύση Σαββόπουλου, ο οποίος έφυγε από τη ζωή την Τρίτη 21 Οκτωβρίου σε ηλικία 81 ετών και είχε βαθιά εκτίμηση για τον Χατζιδάκι.
Στην ανάρτηση αναφέρεται: «Τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Χατζιδάκι, έρχονται τη στιγμή που αποχαιρετούμε τον αγαπημένο Διονύση Σαββόπουλο. Έναν καλλιτέχνη που είχε ιδιαίτερη εκτίμηση στον Χατζιδάκι, που αγαπήθηκε και αυτός όσο λίγοι από όλους τους Έλληνες και που θα μείνει ανεξίτηλη η μνήμη του και οι μελωδίες του στις καρδιές μας».
Επιπλέον, παρατίθεται η συγκινητική δήλωση του Σαββόπουλου για τον Χατζιδάκι: «Ήταν Μάνος Χατζιδάκις. Μια ιδιοφυΐα. Ένας αξιολάτρευτος μάγος που ήρθε και άλλαξε το αφτί μας. Το κακό είναι ότι όσο ζούσε δεν τόλμησα να του εκφράσω τα αληθινά μου αισθήματα για αυτόν. Του μιλούσα πάντα σαν ισότιμος ντε και καλά, ενώ ένιωθα κατώτερός του. Ώσπου πέθανε και έχασα την ευκαιρία για πάντα. Όμως με άκουγε πάντα με χαμόγελο και συγκατάβαση. Ίσως είχε καταλάβει την “πόζα” μου, τον βαθύ σεβασμό μου για αυτόν. Αυτό ελπίζω».
