Η άγνωστη ιστορία του Μπολάτζι Μπαντέζο, του ανθρώπου πίσω από το τέρας του Alien

Η ταινία «Alien» του 1979 σηματοδότησε μια νέα εποχή στον κινηματογράφο τρόμου και επιστημονικής φαντασίας, με τον Ρίντλεϊ Σκοτ να καθιερώνεται ως σκηνοθέτης-ορόσημο και τη Σιγκούρνεϊ Γουίβερ να γνωρίζει παγκόσμια αναγνώριση.

Ωστόσο, πίσω από το εμβληματικό τέρας που στιγμάτισε την ταινία βρισκόταν ένας άγνωστος στον ευρύ κοινό: ο Μπολάτζι Μπαντέζο, ένας Νιγηριανός φοιτητής καλών τεχνών, που επιλέχθηκε εντελώς τυχαία. Ο υπεύθυνος κάστινγκ του Σκοτ τον εντόπισε σε μια παμπ στο Σόχο χάρη στο ασυνήθιστο ύψος του – πάνω από δύο μέτρα – και την αδύνατη σιλουέτα του, χαρακτηριστικά που τον καθιστούσαν ιδανικό για την πολύπλοκη στολή αξίας 250.000 δολαρίων, σχεδιασμένη από τον σουρεαλιστή Χ.Ρ. Γκίγκερ.

Παρά την παντελή έλλειψη υποκριτικής εμπειρίας, ο Μπαντέζο απέδωσε με μοναδικό τρόπο το εξωγήινο πλάσμα, καθιστώντας τον ρόλο του αναπόσπαστο κομμάτι της κινηματογραφικής ιστορίας. Όμως η προσωπική του ζωή ήταν γεμάτη δυσκολίες. Από παιδί έπασχε από δρεπανοκυτταρική αναιμία, μια σοβαρή ασθένεια που τελικά τον οδήγησε στον θάνατο σε ηλικία μόλις 39 ετών, το 1992, πριν την κυκλοφορία του «Alien 3».

Σε συνέντευξή του το 2008, ο Σκοτ περιέγραψε τη διαδικασία επιλογής: «Ξεκινήσαμε με έναν κασκαντέρ, αλλά με τη στολή έμοιαζε με τον Μισλέν. Τότε ο υπεύθυνος κάστινγκ μού είπε, “είδα έναν τύπο σε παμπ στο Σόχο, σχεδόν δύο μέτρα, με μικρό κεφάλι και αδύνατο σώμα”. Έτσι έφερε τον Μπολάτζι στο γραφείο».

Ο ίδιος ο Μπαντέζο είχε αναφερθεί σε συνέντευξή του το 1979 στην τεχνική πλευρά της ερμηνείας του, εξηγώντας πως το κεφάλι του τέρατος ήταν εξοπλισμένο με χειροκίνητο και τηλεκατευθυνόμενο μηχανισμό σχεδιασμένο από τον Κάρλο Ραμπάλντι, επιτρέποντας την άνεση και τη σωστή στάση του σώματος στις σκηνές.

Η χαρακτηριστική «γλίτσα» που έσταζε από το στόμα του πλάσματος ήταν στην πραγματικότητα λιπαντικό K-Y Jelly. Ο Μπαντέζο περιέγραψε την προετοιμασία και τα γυρίσματα, σημειώνοντας ότι χρησιμοποιούσαν περίπου 2.000 σωληνάρια για να πετύχουν το εφέ, και πως η ορατότητά του περιοριζόταν σημαντικά από το υλικό γύρω από το πρόσωπό του.

Για να αποδώσει τις αργές, εξωγήινες κινήσεις του πλάσματος, παρακολούθησε μαθήματα τάι τσι και παντομίμας. Η σύζυγός του, Γίνκα, έχει δηλώσει: «Ακόμη και στις πιο κουραστικές μέρες, με πρωινά ξυπνήματα, δεν παραπονέθηκε ποτέ».

Η συμπρωταγωνίστριά του, Βερόνικα Κάρτραϊτ, είχε περιγράψει τη σκηνή επίθεσης του εξωγήινου ως εξής: «Μόλις ξεδιπλωνόταν, στεκόταν εκεί και απλά τον κοιτούσες και έλεγες “ωχ…”. Δεν χρειαζόταν να προσποιηθώ ότι φοβάμαι».

Η ιστορία του Μπολάτζι Μπαντέζο αποτελεί μια σπάνια μαρτυρία για την ανθρώπινη διάσταση πίσω από το θρυλικό τέρας που σημάδεψε τον κινηματογράφο και την επιστημονική φαντασία.