Η αβάσταχτη ελαφρότητα του summer read

Κάθε καλοκαίρι, με την έναρξη της θερινής περιόδου, πολλοί φίλοι και συνεργάτες με ρωτούν συχνά: «Ποια βιβλία να πάρω μαζί μου στις διακοπές; Τι μου προτείνεις;».

Συνοδεύουν την ερώτηση με την απαραίτητη διευκρίνιση: «Θέλω κάτι ελαφρύ, να ξεσκάσω». Η επιθυμία για «ελαφρύ» αναφέρεται τόσο στο περιεχόμενο όσο και στον χαρακτήρα του βιβλίου. Είναι σπάνιο να επιλέξει κανείς για την παραλία ένα έργο όπως το «Φλεγόμενο Αγόρι» του Πολ Όστερ, που εκτείνεται σε 1.184 σελίδες, ή ακόμη και ποιητικές συλλογές όπως το «Δεν μου ανήκω» του Μαχμούτ Νταρουίς, τις οποίες πολλοί θεωρούν δύσκολες για ανάγνωση κάτω από τον ήλιο.

Αναρωτιέται κανείς, όμως, γιατί τα βιβλία των διακοπών ορίζονται σχεδόν αποκλειστικά ως «ανάλαφρα» και όχι, για παράδειγμα, ως φιλοσοφικά ή πολιτικά. Μήπως, τελικά, αυτό που επιδιώκουμε δεν είναι τόσο η απλή ξεκούραση όσο η ευχάριστη, αν όχι ιδανική, αντανάκλαση του εαυτού μας μέσα από τις σελίδες που διαβάζουμε;

Πέντε άνθρωποι των εκδόσεων μοιράζονται τις απόψεις τους για την ταυτότητα αυτών των βιβλίων, που μας συνοδεύουν στις διακοπές και προσφέρουν χαρά, ψυχαγωγία και πολύτιμες στιγμές προσωπικής σύνδεσης.