Η αβάσταχτη ελαφρότητα του καλοκαιρινού βιβλίου

Κάθε καλοκαίρι, με την έναρξη της σεζόν, δέχομαι ασταμάτητα ερωτήσεις από φίλους και συναδέλφους: «Ποια βιβλία να πάρω μαζί μου στις διακοπές; Τι μου προτείνεις;».

Συχνά, η ερώτηση συνοδεύεται από μια διευκρίνιση: «Θέλω κάτι ελαφρύ, να ξεσκάσω». Το «ελαφρύ» εδώ έχει διπλή σημασία — κυριολεκτική και μεταφορική. Πόσοι θα σήκωναν στην παραλία το «Φλεγόμενο Αγόρι» του Πολ Όστερ, με τις 1.184 σελίδες του, ή το «Δεν μου ανήκω» του Μαχμούτ Νταρουίς; Μάλλον λίγοι, ειδικά όταν πρόκειται για ποίηση, που πολλοί θεωρούν δύσκολο ανάγνωσμα υπό τον ήλιο.

Αναρωτιέμαι όμως: γιατί τα βιβλία που διαλέγουμε για τις διακοπές μας χαρακτηρίζονται συνήθως ως κάτι «ανάλαφρο»; Γιατί να μην επιλέξουμε κάτι φιλοσοφικό ή πολιτικό, που να ταιριάζει με το πνεύμα μας ή τις σκέψεις μας;

Ίσως τελικά, όχι μόνο ψάχνουμε ξεκούραση, αλλά και έναν ευχάριστο — αν όχι ιδανικό — καθρέφτη του εαυτού μας μέσα σε αυτές τις σελίδες. Έναν τρόπο να συνδεθούμε με τον εσωτερικό μας κόσμο, χωρίς το βάρος της καθημερινότητας.

Αυτές οι σκέψεις μοιράζονται πέντε άνθρωποι των εκδόσεων, που μελετούν και επιλέγουν τα βιβλία που κάνουν τη διαφορά στις καλοκαιρινές μας αποδράσεις και μας προσφέρουν τη χαρά της ανάγνωσης.