Δεκαπενταύγουστος: Η Κοίμηση της Θεοτόκου μέσα από τις παραδόσεις και τα έθιμα

Η Εκκλησία τιμά σήμερα με μεγαλοπρέπεια και χαρά μια από τις σημαντικότερες εορτές της Χριστιανοσύνης, την Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου. Στην Ελλάδα, η γιορτή αυτή, γνωστή και ως «Πάσχα του καλοκαιριού», αναδεικνύει το φως, την αγάπη και την αισιοδοξία, ενώ οι πιστοί σπεύδουν μαζικά να προσκυνήσουν τις αγίες εικόνες της Παναγίας, ζητώντας τις πρεσβείες της και εναποθέτοντας σε αυτήν τις ελπίδες και τις προσευχές τους.

Η Κοίμηση της Θεοτόκου δεν θεωρείται πένθιμο γεγονός, καθώς όπως τονίζει ο πρωτοπρεσβύτερος Αλέξανδρος Σμέμαν, «ο θάνατος δεν είναι πλέον θάνατος. Ακτινοβολεί αιωνιότητα και αθανασία». Η γιορτή συμβολίζει τη νίκη της ζωής επί του θανάτου και εκφράζει τη χαρά και την ελπίδα που προσφέρει η πίστη στους πιστούς.

Η Παναγία λατρεύεται ως μητέρα όλων, μεσίτρια προς τον Υιό της Θεού και συμπαραστάτης στις δύσκολες στιγμές της ζωής. Η Εκκλησία, παρότι δεν αντλεί πληροφορίες για την Κοίμηση της από την Καινή Διαθήκη, στηρίζεται σε διηγήσεις εκκλησιαστικών ανδρών όπως ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος και σε παλαιά τροπάρια που διασώζουν μια αρχαία και αληθινή παράδοση.

Σύμφωνα με αυτήν, η Κοίμηση συνέβη στο σπίτι του Ευαγγελιστή Ιωάννη, όπου διέμενε η Παναγία. Μετά το τέλος της ζωής της, οι Απόστολοι μετέφεραν το σώμα της στον κήπο της Γεθσημανής, όπου και την έθαψαν. Η Εκκλησία δεν εστιάζει στο ιστορικό γεγονός αλλά στη θεολογική του σημασία, καθώς η Παναγία, με τη μετάστασή της, προγευόταν την αιώνια ζωή που υπόσχεται ο Θεός.

Η υμνογραφία της γιορτής είναι πλούσια και γεμάτη έπαινο για την Παναγία. Ο Ακάθιστος Ύμνος αποτελεί το κορυφαίο εγκώμιο της Θεοτόκου, αποτυπώνοντας με ποίηση και λυρισμό το σχέδιο της σωτηρίας και την ξεχωριστή θέση της στην πίστη μας.

Ο Δεκαπενταύγουστος αποτελεί μια ημέρα φωτός, ζωής και ελπίδας για τον ελληνικό λαό, που μέσα από τις παραδόσεις και τα έθιμά του, συνεχίζει να τιμά και να αισθάνεται ζωντανή τη μητρική παρουσία της Παναγίας στην καθημερινότητά του.