Η Αντζελίνα Τζολί μαγνήτισε τα βλέμματα με το τολμηρό φόρεμά της στην πρεμιέρα του «Couture»
Η Αντζελίνα Τζολί έκλεψε τις εντυπώσεις στο κόκκινο χαλί κατά την πρεμιέρα της ταινίας «Couture», που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 18 Οκτωβρίου στη Ρώμη, στο Auditorium Parco Della Musica.
Με ένα εντυπωσιακό μαύρο φόρεμα ανοιχτής πλάτης, η ηθοποιός αποκάλυψε τα μεγάλα τατουάζ της, κερδίζοντας τα βλέμματα και τα φλας των φωτογράφων. Ολοκλήρωσε το λουκ της με μαύρες γόβες, διάφανο καλσόν και διακριτικά κοσμήματα.
Στο πλευρό της βρέθηκαν οι συμπρωταγωνιστές της Anyier Anei και Louis Garrel, καθώς και η σεναριογράφος και σκηνοθέτης Alice Winocour.
Στην ταινία, η Τζολί υποδύεται τη Maxine, μια σκηνοθέτιδα μέσης ηλικίας που αναλαμβάνει να δημιουργήσει ένα σύντομο έργο για την Εβδομάδα Μόδας του Παρισιού. Σύμφωνα με το Hollywood Reporter, η Maxine διαγιγνώσκεται με καρκίνο του μαστού, προσδίδοντας βάθος στην ερμηνεία της.
Η ηθοποιός έχει μιλήσει πρόσφατα για την προσωπική της εμπειρία σχετικά με την πρόληψη του καρκίνου, αποκαλύπτοντας στο περιοδικό Hello! την απόφασή της να υποβληθεί προληπτικά σε διπλή μαστεκτομή λόγω του γονιδίου BRCA, καθώς έχασε τη μητέρα και τη γιαγιά της σε νεαρή ηλικία από καρκίνο.
«Επέλεξα να κάνω αυτή την επέμβαση γιατί έχασα τη μητέρα μου και τη γιαγιά μου πολύ νωρίς. Έχω το γονίδιο BRCA, οπότε αποφάσισα να υποβληθώ σε διπλή μαστεκτομή πριν από μια δεκαετία. Στη συνέχεια έβγαλα και τις ωοθήκες μου, γιατί αυτό είχε συμβεί στη μητέρα μου», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Η μητέρα της, Marcheline Bertrand, πέθανε το 2007 σε ηλικία 56 ετών, μετά από μάχη με καρκίνο των ωοθηκών και του μαστού.
Η Τζολί τόνισε ότι οι επιλογές αυτές είναι προσωπικές και δεν προτρέπει κανέναν να πράξει το ίδιο, αλλά επισημαίνει τη σημασία της ύπαρξης επιλογών: «Δεν λέω ότι όλοι πρέπει να κάνουν το ίδιο, αλλά είναι σημαντικό να υπάρχει η επιλογή. Και δεν το μετανιώνω».
Πρόσφατα, στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο, η ηθοποιός μίλησε συγκινημένη για τη μάχη της μητέρας της με τον καρκίνο, επισημαίνοντας την ανάγκη να βλέπουμε τους ασθενείς ως ολοκληρωμένα άτομα και όχι μόνο μέσα από τη νόσο τους: «Θα πω ότι θυμάμαι μια φορά που η μητέρα μου, όταν είχε καρκίνο, είπε σε ένα δείπνο, όπου οι άνθρωποι τη ρωτούσαν πώς αισθάνεται: “όλα όσα με ρωτάνε είναι για τον καρκίνο”. Οπότε θα έλεγα, αν γνωρίζετε κάποιον που περνάει κάτι δύσκολο, ρωτήστε τον και για όλα τα υπόλοιπα στη ζωή του. Είναι ένα ολοκληρωμένο άτομο και εξακολουθεί να ζει».
