Η Ελλάδα και η πρόκληση της επιστημονικής έρευνας: Η προσωπική μαρτυρία ενός καθηγητή
Επέστρεψα στην Ελλάδα το 2021, μετά από πολλά χρόνια στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου είχα την τύχη να ηγηθώ του τμήματος Ενδοκρινολογίας και Γενετικής στο Εθνικό Ινστιτούτο Παιδικής Υγείας και Ανθρώπινης Ανάπτυξης (NICHD), ένα από τα μεγαλύτερα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ.
Η επιστροφή μου ήταν ένα όνειρο ζωής. Ήθελα να προσφέρω ως ενεργός επιστήμονας, όχι απλώς ως συνταξιούχος, μεταφέροντας τις γνώσεις, την εμπειρία και τις διεθνείς σχέσεις που είχα αναπτύξει. Η Ελλάδα διέρχεται σημαντικές αλλαγές μετά από την οικονομική κρίση της προηγούμενης δεκαετίας και την πανδημία, γεγονότα που διαμόρφωσαν εκ νέου το κοινωνικό και οικονομικό τοπίο.
Από την πρώτη στιγμή συμμετείχα σε ευρωπαϊκά χρηματοδοτούμενα ερευνητικά προγράμματα, συνέβαλα στην ίδρυση του πρώτου ιδιωτικού ερευνητικού κέντρου στη χώρα, και ξεκίνησα τη δική μου νεοφυή επιχείρηση (start-up). Παράλληλα, ανέλαβα ακαδημαϊκούς ρόλους, αρχικά ως ερευνητής στο Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας (ΙΤΕ) και σήμερα ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Η εμπειρία μου αυτά τα τρία χρόνια στην Ελλάδα με έκανε να δω από κοντά το οικοσύστημα της Έρευνας και Καινοτομίας (Ε&Κ). Παρά τις προόδους που έχουν γίνει, πιστεύω πως η χώρα μας δεν αξιοποιεί πλήρως το τεράστιο δυναμικό της. Υπάρχουν μεγάλες δυνατότητες και ταλέντο, αλλά χρειάζεται περισσότερη υποστήριξη και καλύτερες υποδομές για να μπορέσει η Ελλάδα να πρωταγωνιστήσει στον επιστημονικό χάρτη.
Η επιστημονική έρευνα δεν είναι μόνο ζήτημα χρηματοδότησης αλλά και κουλτούρας, συνεργασιών και μακροπρόθεσμης στρατηγικής. Ελπίζω η χώρα μας να προχωρήσει πιο αποφασιστικά σε αυτή τη λεωφόρο της επιστημονικής καινοτομίας, ώστε να προσφέρει στους νέους επιστήμονες τη δυνατότητα να δημιουργήσουν και να εξελιχθούν εδώ, στον τόπο τους.
