Η Γερμανία υιοθετεί το ελληνικό μοντέλο φορολογικών κινήτρων για εργαζόμενους συνταξιούχους
Η Γερμανία φαίνεται να ακολουθεί το ελληνικό παράδειγμα στη φορολόγηση των εργαζόμενων συνταξιούχων.
Η κυβέρνηση του καγκελαρίου Φρίντριχ Μερτς επεξεργάζεται νομοσχέδιο που προβλέπει αφορολόγητο όριο 2.000 ευρώ μηνιαίως στο εισόδημα των Γερμανών που επιλέγουν να συνεχίσουν να εργάζονται μετά την ηλικία συνταξιοδότησης, σύμφωνα με τους Financial Times.
Ο στόχος είναι να αντιμετωπιστεί η έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού στη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης, μέσα από την αύξηση των φορολογικών κινήτρων για παραμονή στην εργασία.
Το μέτρο, που αποτελεί προεκλογική υπόσχεση του Μερτς, εκτιμάται ότι θα έχει δημοσιονομικό κόστος 890 εκατομμύρια ευρώ και αναμένεται να τεθεί σε ισχύ από τις αρχές Ιανουαρίου.
Οι Financial Times επισημαίνουν πως η Γερμανία δεν είναι η πρώτη που προχωρά σε τέτοιες πρωτοβουλίες, σημειώνοντας την αύξηση των δηλωμένων εργαζόμενων συνταξιούχων στην Ελλάδα από 35.000 το 2023 σε πάνω από 250.000.
Στην Ελλάδα, παλαιότερα οι εργαζόμενοι συνταξιούχοι έχαναν αυτόματα το 30% της σύνταξής τους, ενώ ο νόμος Κατρούγκαλου προέβλεπε ακόμη και κράτηση 60%. Ωστόσο, μετά από μεταρρύθμιση πριν δύο χρόνια, λαμβάνουν τη σύνταξή τους στο ακέραιο, με παρακράτηση μόλις 10% επί του μισθού ως ανταποδοτικό πόρο υπέρ του ΕΦΚΑ.
Αυτή η αλλαγή επέτρεψε στους συνταξιούχους να αυξήσουν τη σύνταξή τους μέσω της εργασίας τους, παρατείνοντας τον ασφαλιστικό βίο τους. Παράλληλα, η αγορά εργασίας «άσπρισε», καθώς οι προηγούμενες υψηλές κρατήσεις οδηγούσαν πολλούς σε «μαύρη» απασχόληση χωρίς όφελος.
Η γερμανική κυβέρνηση φαίνεται να αντλεί και άλλες ιδέες από την Ελλάδα, όπως η έμφαση στην ψηφιοποίηση του κράτους με νέο υπουργείο, η ηλεκτρονική καταγραφή ωρών εργασίας που θυμίζει την ελληνική ψηφιακή κάρτα εργασίας, καθώς και η μη φορολόγηση των προσαυξήσεων για υπερωρία, που εφαρμόζεται στην Ελλάδα.
Με αυτές τις πρωτοβουλίες, η Γερμανία επιδιώκει να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της αγοράς εργασίας και να ενισχύσει την απασχόληση των μεγαλύτερων σε ηλικία εργαζομένων, εμπνέοντας από το ελληνικό παράδειγμα.
