Η γοητεία των καλοκαιρινών βιβλίων: ανάλαφρα, αλλά όχι επιφανειακά

Κάθε καλοκαίρι, η ίδια ερώτηση αντηχεί γύρω μου από φίλους και συναδέλφους: «Τι βιβλία να πάρω μαζί στις διακοπές; Θέλω κάτι ελαφρύ, να ξεσκάσω». Η επιθυμία για ανάλαφρη ανάγνωση είναι τόσο κυριολεκτική όσο και μεταφορική.

Ποιος, άλλωστε, θα κουβαλήσει στην παραλία το «Φλεγόμενο Αγόρι» του Πολ Όστερ με τις 1.184 σελίδες ή την ποιητική συλλογή «Δεν μου ανήκω» του Μαχμούτ Νταρουίς; Ούτε η ίδια η πρόταση αυτών των βιβλίων μοιάζει να περνάει αβρόχοις ποσί – «ποιος διαβάζει ποίηση στα 40 υπό σκιάν;» ακούγεται συχνά ως αντίλογος.

Αλλά γιατί τα καλοκαιρινά βιβλία πρέπει να είναι απαραίτητα «ελαφριά»; Γιατί δεν επιλέγουμε να ταξιδέψουμε μέσα από φιλοσοφικά ή πολιτικά κείμενα; Ίσως, τελικά, αυτό που ζητάμε δεν είναι απλώς ξεκούραση, αλλά μια ευχάριστη, ίσως και ιδανική, αντανάκλαση του εαυτού μας.

Πέντε άνθρωποι των εκδόσεων μοιράζονται τις σκέψεις τους για την ταυτότητα αυτών των βιβλίων που μας κρατούν συντροφιά στις διακοπές και προσφέρουν χαρά – όχι μόνο ως ανάπαυλα, αλλά και ως καθρέφτη των αναζητήσεών μας.