Η Παράτολμη Επιδρομή των Ελλήνων Αεροπόρων στο Ιταλικό Στρατηγείο του Ελ Αλαμέιν
Το πρωινό της 28ης Οκτωβρίου 1942, δώδεκα ελληνικά καταδιωκτικά «Χαρικέιν» σηκώθηκαν στον ουρανό της λιβυκής ερήμου, ετοιμάζοντας μια από τις πιο τολμηρές αεροπορικές επιδρομές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στη Βόρεια Αφρική.
Οι πιλότοι, οι περισσότεροι φυγάδες από την κατεχόμενη Ελλάδα, υπό την ηγεσία του επισμηναγού Ιωάννη Κέλλα, είχαν ως στόχο το καλά οχυρωμένο ιταλικό στρατηγείο κοντά στο Ελ Αλαμέιν. Ο Κέλλας, με την χαρακτηριστική τρικαλινή προφορά του, είχε δηλώσει: «Θέλουμε να πάρουμε το αίμα μας πίσω», εκφράζοντας την απόφαση για αντίποινα.
Ο πτέραρχος Γεώργιος Πλειώνης, που υπηρέτησε τότε στη 335η Μοίρα Διώξεως, θυμόταν πως ο Κέλλας επέμενε για την επίθεση παρά τις αντιρρήσεις των Βρετανών, οι οποίοι θεωρούσαν την αποστολή «επικίνδυνη και άσκοπη». Ο Κέλλας απάντησε ότι, αν δεν του επιτρέπονταν να πάει οργανωμένα, θα έπαιρνε τη Μοίρα του και θα έφευγε μόνος.
Τελικά, οι Βρετανοί συμφώνησαν και προσέθεσαν στη δύναμη και τη 274 Μοίρα Νεοζηλανδών. Το σχέδιο προέβλεπε συνδυασμένη επίθεση: πρώτα οι Νεοζηλανδοί θα χτυπούσαν το στρατηγείο και ακολούθως οι Έλληνες θα αναλάμβαναν τη δική τους προσβολή. Ωστόσο, μετά την επίθεση των Νεοζηλανδών, εκείνοι αποχώρησαν χωρίς να καλύψουν τους Έλληνες, οι οποίοι δέχθηκαν σφοδρή αντιαεροπορική πυρά.
Καθώς βυθίζονταν κατακόρυφα προς τον στόχο, οι πιλότοι αντίκριζαν ένα χρυσαφένιο στρώμα από τις εκρήξεις των ιταλικών αντιαεροπορικών, μέσα από το οποίο περνούσαν τα δώδεκα αεροπλάνα. Ο επισμηναγός Κέλλας, γνωστός και ως «ο πρώτος αετός της ερήμου», οδήγησε την επιδρομή με μαεστρία, χτυπώντας στόχους όπως φορτηγά, σκηνές και ντεπόζιτα βενζίνης.
Ο πτέραρχος Πλειώνης περιγράφει τον Κέλλα ως έναν αληθινό λεβέντη, που δεν προερχόταν από επίλεκτες σχολές αλλά είχε αποδείξει την αξία του στους ουρανούς της Ηπείρου και της Στερεάς Ελλάδας.
Παρά τις απώλειες, η επιδρομή ήταν μια πράξη ανδρείας και εκδίκησης για τις δυσκολίες και τις θυσίες που υπέστη η Ελλάδα υπό την κατοχή. Τα δώδεκα «Χαρικέιν» πέταξαν μέσα από έναν θανάσιμο ιστό πυρών, παίρνοντας πίσω το «αίμα τους» για τη σκλαβωμένη πατρίδα.
