Η συνάντηση Σαββόπουλου-Παπάζογλου στην «Εκδίκηση της γυφτιάς»
Ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια της ελληνικής μουσικής ιστορίας οφείλεται στον Διονύση Σαββόπουλο, ο οποίος δεν απλώς καθιέρωσε έναν σπουδαίο καλλιτέχνη, αλλά συνέβαλε στη δημιουργία ενός από τους πιο επιδραστικούς δίσκους της ελληνικής δισκογραφίας.
Ο Νίκος Παπάζογλου, έναν καλλιτέχνη που άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα, τον γνώρισε το ευρύ κοινό μέσα από το θρυλικό άλμπουμ «Η εκδίκηση της γυφτιάς», με στίχους του Μανώλη Ρασούλη και μουσική του Νίκου Ξυδάκη. Το έργο αυτό έφερε ένα νέο μουσικό ρεύμα που συνδύαζε τον πρωτόγονο λαϊκό ήχο με λόγιο στίχο, δημιουργώντας τραγούδια που έγιναν διαχρονικά, όπως το «Κανείς εδώ δεν τραγουδά» και το «Τρελλή κι αδέσποτη».
Στα τέλη της δεκαετίας του ’70, ο ήδη καταξιωμένος Σαββόπουλος ζήτησε από τον Αλέκο Πατσιφά, ιδιοκτήτη της δισκογραφικής εταιρείας LYRA, να κυκλοφορήσει έναν δίσκο με μια παρέα νέων καλλιτεχνών στους οποίους πίστευε βαθιά. Αναλάμβανε ο ίδιος την παραγωγή του άλμπουμ.
Η συνεργασία του με τον Νίκο Παπάζογλου και τον Μανώλη Ρασούλη είχε ήδη ξεκινήσει το 1977, μέσα από την παράσταση «Αχαρνής» του Αριστοφάνη, όπου γνωρίστηκε με τον νεαρό τότε συνθέτη Νίκο Ξυδάκη. Παρότι ο Πατσιφάς δεν ενθουσιάστηκε αρχικά με την πρόταση και τα τραγούδια, αποφάσισε να μην αρνηθεί το αίτημα του Σαββόπουλου.
Οι ηχογραφήσεις πραγματοποιήθηκαν στο στούντιο «Αγροτικό» του Παπάζογλου στην Τούμπα Θεσσαλονίκης. Στην παραγωγή συμμετείχαν ο Δημήτρης Κοντογιάννης, η Σοφία Διαμαντή και μουσικοί από λαϊκά μαγαζιά της συμπρωτεύουσας, προσδίδοντας αυθεντικότητα στο αποτέλεσμα.
Ο δίσκος κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1978 με εξώφυλλο φιλοτεχνημένο από τον Αλέξη Κυριτσόπουλο, στενό συνεργάτη και φίλο του Σαββόπουλου. Η «Εκδίκηση της γυφτιάς» έμελλε να αλλάξει το τοπίο της ελληνικής μουσικής και να καθιερώσει τον Νίκο Παπάζογλου ως μια από τις σημαντικότερες φωνές της χώρας.
