Έμα Χέμινγκ: Η σπαρακτική στιγμή της διάγνωσης του Μπρους Γουίλις με μετωποκροταφική άνοια

Η Έμα Χέμινγκ μοιράστηκε τη συγκλονιστική εμπειρία της όταν οι γιατροί ανακοίνωσαν πως ο Μπρους Γουίλις διαγνώστηκε με μετωποκροταφική άνοια (FTD). «Είμαι σίγουρη ότι ο γιατρός εξηγούσε τι είναι το FTD, αλλά δεν μπορούσα να ακούσω τίποτα. Ένιωθα σαν να με τρυπούσαν καρφίτσες, τα αυτιά μου βούιζαν. Είμαι βέβαιη ότι μας έδινε πληροφορίες, αλλά το μόνο που άκουσα ήταν: ‘Επικοινωνήστε ξανά και ορίστε ένα φυλλάδιο’. Ήταν μια σπαρακτική και τραυματική εμπειρία», αποκάλυψε στο PEOPLE.

Η διάγνωση έδωσε απαντήσεις για τις ανησυχητικές συμπεριφορές του ηθοποιού, αλλά η Χέμινγκ παραδέχτηκε πως ένιωσε αποσβολωμένη από την έλλειψη κατευθύνσεων και υποστήριξης. «Ήμουν ευγνώμων που καταλήξαμε σε διάγνωση, αλλά δεν υπάρχει θεραπεία για αυτή την ασθένεια και το να μας στείλουν στον δρόμο χωρίς καμία υποστήριξη, τίποτα απολύτως, ήταν πραγματικά τραυματικό. Δεν συμβαίνει μόνο σε εμάς. Έτσι λαμβάνουν τη διάγνωση πάρα πολλοί άνθρωποι», τόνισε.

Αναγκάστηκε να ψάξει μόνη της πληροφορίες στο διαδίκτυο, περιγράφοντας εκείνη την περίοδο ως «ζοφερή». «Στην αρχή, η ζωή έμοιαζε πολύ σκοτεινή, μια συνεχής νότα πένθους και θλίψης», εξήγησε.

Παράλληλα, ανέλαβε τη φροντίδα του Γουίλις, προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάμεσα στις ανάγκες του, την προστασία της ιδιωτικότητας και την ανατροφή των δύο παιδιών τους, σχεδόν μόνη.

Με τον καιρό, βρήκε στήριξη στους γιατρούς και σύνδεση με άλλους στην ίδια κατάσταση, ενώ η δημόσια τοποθέτησή της απέκτησε σκοπό. «Στην αρχή φοβόμουν να πω οτιδήποτε σε οποιονδήποτε. Ένιωθα ότι αυτό που συνέβαινε, συνέβαινε μόνο σε εμάς. Συνειδητοποίησα ότι θα ήταν ωφέλιμο να μιλήσω, να ευαισθητοποιήσω τον κόσμο ώστε να πηγαίνουν πιο γρήγορα στον γιατρό, να διαγιγνώσκονται νωρίτερα, να συμμετέχουν σε κλινικές δοκιμές», ανέφερε.

Αυτή η εμπειρία την οδήγησε στη συγγραφή του βιβλίου The Unexpected Journey: Finding Strength, Hope, and Yourself on the Caregiving Path, έναν οδηγό για οικογένειες που αντιμετωπίζουν νευροεκφυλιστικές ασθένειες. «Έγραψα το βιβλίο που θα ήθελα να μου είχαν δώσει την ημέρα που λάβαμε τη διάγνωση», είπε. «Η φροντίδα είναι δύσκολη και υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που την αναλαμβάνουν με ελάχιστη ή καθόλου υποστήριξη. Ο μόνος τρόπος να τα καταφέρω είναι να βοηθήσω κάποιον άλλο να νιώσει λιγότερο μόνος».