Καπετάν Κώττας: Η Συμμαχία με τον Μητροπολίτη Γερμανό και το Τραγικό Τέλος
Στο δεύτερο μέρος του αφιερώματος για τον Καπετάν Κώττα, εστιάζουμε στη σημαντική συνάντηση με τον Μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανό Καραβαγγέλη, καθώς και στη συνέχεια της δράσης του στην Αθήνα και τη Μακεδονία.
Το 1900, ο Γερμανός Καραβαγγέλης χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Καστοριάς σε μια περίοδο όπου η περιοχή βρισκόταν υπό καθεστώς αναταραχής και φόβου, με πλήθος πατριαρχικών φυγάδων να καταφεύγουν εκεί. Ο νεοεκλεγείς Μητροπολίτης δεν παρέμενε αδρανής, αλλά ανέπτυξε στενές σχέσεις με το ελληνικό προξενείο στο Μοναστήρι και αναζητούσε συμμάχους για τον αγώνα που σχεδίαζε.
Μέσω του ιερέα Σταύρου Τσάμη από το Πισοδέρι, ο Γερμανός συνάντησε τον Καπετάν Κώττα στο χωριό Τίρνοβο (Πράσινο), σε μια συνάντηση που διήρκεσε ολόκληρη νύχτα στα τέλη του 1901 ή αρχές 1902. Ο Μητροπολίτης υποστήριξε ένθερμα ότι οι σλαβόφωνοι κάτοικοι της Μακεδονίας ήταν στην πραγματικότητα Έλληνες από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, υπογραμμίζοντας τα αρχαιοελληνικά ευρήματα της περιοχής.
Παράλληλα, τόνισε ότι οι Βούλγαροι δεν ήταν σε θέση να απελευθερώσουν τη Μακεδονία, καθώς δεν είχαν καταφέρει να ελευθερώσουν ούτε τη δική τους χώρα, παρά τη ρωσική στήριξη που τους είχε δοθεί με τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου και το Συνέδριο του Βερολίνου το 1878. Οι επιχειρήσεις αυτές πείθουν τον Κώττα να αφιερωθεί στον αγώνα για τον Ελληνισμό.
Ο Γερμανός υποσχέθηκε οικονομική στήριξη στην ομάδα του Κώττα καθώς και την εκπαίδευση των γιων του στην Αθήνα. Ένας από αυτούς, ο Σωτήριος Κώττας, ακολούθησε λαμπρή στρατιωτική πορεία, φτάνοντας μέχρι τον βαθμό του Αντιστράτηγου.
Επιπλέον, ο Μητροπολίτης κατάφερε να στρατολογήσει τον καπετάν Βαγγέλη από το Στρέμπενο και, μέσω του Κώττα, τον Γκέλεφ, πρώην δάσκαλο των Τίρσιων. Ο Γκέλεφ, που οφείλει ευγνωμοσύνη στον Κώττα για την απελευθέρωση της συζύγου και της κουνιάδας του από τον αρχικομιτατζή Τσακαλάροφ, συνέδραμε στη νικηφόρα μάχη κοντά στο χωριό Όστιμα κατά των κομιτατζήδων.
Η επιτυχία αυτή ενθάρρυνε τον Μητροπολίτη Γερμανό να ξεκινήσει περιοδείες στα χωριά της περιφέρειάς του, όπου με την συνοδεία του σωματοφύλακα Εμίν, μεταστρέφοντας πολλούς χωρικούς από την Εξαρχία στο Πατριαρχείο, ενίσχυσε τις ελληνικές θέσεις στην περιοχή. Για πρώτη φορά, φάνηκαν ελπίδες για την ανάκαμψη και εδραίωση του ελληνισμού στη Μακεδονία.
