Καρανίκας κατακεραυνώνει Τσίπρα για το Επιστημονικό Συμβούλιο και την πολιτική του ήττα
Ο Νίκος Καρανίκας εξαπέλυσε έντονη κριτική στον πρώην πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και στα μέλη του Επιστημονικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου του, εκφράζοντας «ακραία θλίψη» και καταγγέλλοντας «απροκάλυπτη κοροϊδία» προς το κοινό.
Σε οξύ ύφος, αποκάλεσε τα μέλη του συμβουλίου «νέα λιγούρια της πολιτικής» και τα χαρακτήρισε «αναίσθητους αμοραλιστές επιστήμονες», θέτοντας το ερώτημα κατά πόσο οι κοινωνικές ανάγκες πρέπει να αντιμετωπίζονται ως επιστημονικό ζήτημα και όχι πολιτικό, δηλαδή υπόθεση διεκδίκησης, διαχείρισης, κυβέρνησης και δημοκρατίας.
Κατά τον Καρανίκα, το ινστιτούτο αποτελεί επιλογή του ίδιου του Τσίπρα και όχι συλλογική προσπάθεια, επισημαίνοντας πως ο πρώην πρωθυπουργός από το 2019 κινείται με έναν στενό κύκλο συνεργατών που χαρακτηρίζει «γραφείο της πολλαπλής ήττας», με στόχο την επιστροφή στην εξουσία μέσω ενός «rebranding».
«Επιστροφή στον πρωθυπουργικό θώκο σημαίνει ότι τα μέλη του συμβουλίου είναι η βιτρίνα, η ελίτ και η εξουσιαστική κατασκευή του», προσθέτει, επισημαίνοντας ότι πρόκειται για «μια παρέα αναίσθητων λιγούρων της εξουσίας με βαριά βιογραφικά».
Ο ίδιος χαρακτηρίζει το ινστιτούτο «εξουσιαστική κατασκευή» παρά τις επίσημες διακηρύξεις περί ανεξαρτησίας και δημοκρατικότητας.
Σε δηκτικό τόνο, ο Καρανίκας υποστηρίζει πως ο Τσίπρας «μας προτείνει να τον πάρουμε στα σοβαρά επειδή ίδρυσε ένα ινστιτούτο ειδικών της πολιτικής», κατηγορώντας τον ότι από την απελπισία του για εξουσία έχει μετατραπεί σε βασικό εκφραστή νεοφιλελεύθερων πολιτικών.
Τέλος, υπενθυμίζει πως «έχασε τις εκλογές από τον Μητσοτάκη όχι γιατί δεν είχε ινστιτούτο και ακαδημαϊκούς τεχνοκράτες, αλλά γιατί δεν έπειθε με την πολιτική του και τα στελέχη του».
Στην ανάρτησή του, ο Καρανίκας αναφέρεται στην ανακοίνωση του ίδιου του Τσίπρα για το επιστημονικό συμβούλιο, όπου χαρακτηρίζεται ως «μια εξαιρετική ομάδα με βαριά βιογραφικά», αποτελούμενη από «ευαίσθητους πολίτες που δεν αντιλαμβάνονται την επιστήμη και τη γνώση ως προνόμιο κάποιων ελίτ ούτε ως βιτρίνα κομματικής ή εξουσιαστικής κατασκευής, αλλά ως εργαλείο κοινωνικής προόδου και βελτίωσης της ζωής των πολλών».
Ωστόσο, ο Καρανίκας θεωρεί ότι η πραγματικότητα απέχει πολύ από αυτή την περιγραφή, καλώντας τους συμμετέχοντες να αναλογιστούν την ηθική τους ευθύνη σε αυτήν την «κοροϊδία» που βιώνει η κοινωνία.
