Χριστίνα Βίδου: Η πιο δύσκολη ερώτηση από την κόρη της για τον πατέρα της
Η Χριστίνα Βίδου μοιράστηκε την πιο δύσκολη ερώτηση που της έχει κάνει η κόρη της, η οποία αφορούσε τον πατέρα της, ο οποίος έχει φύγει από τη ζωή.
Η δημοσιογράφος έχει αναφερθεί στο παρελθόν στην απώλεια του πρώην συζύγου της, με τον οποίο είχαν αποκτήσει μαζί ένα παιδί.
Αναφορικά με τη σχέση της με την κόρη της, Λορένα, που βρίσκεται στην εφηβεία, η Χριστίνα Βίδου εξήγησε στην εκπομπή «Super Κατερίνα» ότι υπάρχουν ελεγχόμενες εντάσεις μεταξύ τους, τις οποίες θεωρεί φυσιολογικές.
Συγκεκριμένα, η ίδια δήλωσε: «Αν δεν υπάρξουν ταραχές και εντάσεις ανάμεσα στους γονείς και στα παιδιά την περίοδο της εφηβείας, κάτι δεν κάνεις καλά. Το παιδί στην εφηβεία οφείλει να σε αποδομήσει. Η κόρη μου περνάει μια πολύ ήπια εφηβεία, επομένως είμαστε καλά». Για την πιο δύσκολη ερώτηση που της έχει θέσει η κόρη της, συμπλήρωσε: «Η πιο δύσκολη ερώτηση που μου έχει κάνει η κόρη μου ήταν πολλά χρόνια πίσω, όταν με ρώτησε για τον πατέρα της».
Πριν από δύο χρόνια, η Χριστίνα Βίδου είχε μιλήσει στην εκπομπή «Μπαμπά-δες» για το πώς η κόρη της βίωσε το διαζύγιο και την απώλεια του πατέρα της.
«Πήραμε διαζύγιο όταν η κόρη μου ήταν 4 ετών. Τότε, αν και μικρή, κατάλαβε ότι ο μπαμπάς και η μαμά θα ζουν χωριστά. Μέχρι να προσαρμοστούμε όλοι, ήταν πολύ δύσκολο και για εκείνη», είχε δηλώσει.
Η δημοσιογράφος τόνισε επίσης: «Είναι προτιμότερο να υπάρχει αγάπη στο σπίτι, παρά να μην υπάρχει καθόλου. Δεν θέλαμε να συμβιβαστούμε, γιατί θέλαμε το παιδί να μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον με αγάπη. Αν αυτό σήμαινε δύο ξεχωριστά σπίτια, τότε έτσι θα ήταν. Όμως αυτό δεν έγινε από τη μία μέρα στην άλλη, χρειάστηκε πολλή δουλειά».
Αναφερόμενη στην απώλεια του πρώην συζύγου της, είπε: «Η απώλεια του μπαμπά της ήρθε όταν κατάλαβα ότι έπρεπε να πάω σε ψυχαναλυτή. Δεν ήταν εύκολο για εκείνη, αλλά είμαι πάρα πολύ περήφανη για την κόρη μου. Ο Σωκράτης ήθελε να αποτεφρωθεί και η κόρη μας να πετάξει την τέφρα του. Δεν μπορείς να φανταστείς τον συνδυασμό της βαθιάς συγκίνησης και του πόνου, αλλά και πόσο περήφανη ήμουν για το παιδί που το έκανε».
