Κοινόχρηστα πολυκατοικιών: Κατανομή εξόδων μεταξύ ιδιοκτήτη και ενοικιαστή

Η νομοθεσία που διέπει την οριζόντια ιδιοκτησία καθορίζει το πλαίσιο για τη διαχείριση και κατανομή των κοινοχρήστων εξόδων στις πολυκατοικίες. Οι βασικοί νόμοι που ρυθμίζουν το θέμα είναι ο Νόμος 3741/1929 και το Προεδρικό Διάταγμα της 27ης Σεπτεμβρίου – 7ης Νοεμβρίου 1985, τα οποία οριοθετούν την οικονομική λειτουργία των κοινοχρήστων χώρων.

Παρά τα σαφή νομικά πλαίσια, στην πράξη προκύπτουν συχνά ερωτήματα σχετικά με το ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη πληρωμής συγκεκριμένων εξόδων: ο ιδιοκτήτης ή ο ενοικιαστής.

Σύμφωνα με την καθιερωμένη πρακτική, οι έκτακτες δαπάνες, όπως οι επισκευές, η αντικατάσταση εξοπλισμού ή οι ανακαινίσεις, βαρύνουν αποκλειστικά τον ιδιοκτήτη του ακινήτου. Αντίθετα, οι τακτικές δαπάνες που αφορούν τη συντήρηση και τη λειτουργία των κοινόχρηστων χώρων, όπως η καθαριότητα, ο φωτισμός, η λειτουργία του ανελκυστήρα και η παροχή κοινόχρηστου ρεύματος, αποτελούν υποχρέωση του ενοικιαστή.

Ο διαχειριστής της πολυκατοικίας υπολογίζει τα κοινόχρηστα σύμφωνα με τα ποσοστά συμμετοχής που ορίζονται στον πίνακα οριζόντιας ιδιοκτησίας. Εάν στο συνολικό ποσό περιλαμβάνονται έξοδα που αφορούν τον ιδιοκτήτη, αυτά αφαιρούνται από το ενοίκιο που καταβάλλει ο ενοικιαστής.

Επιπλέον, η υποχρέωση πληρωμής κοινοχρήστων διατηρείται ακόμη και αν το διαμέρισμα παραμένει κενό ή δεν χρησιμοποιεί τη θέρμανση. Η κατανομή των σχετικών δαπανών γίνεται με βάση τους συντελεστές που προβλέπει η μελέτη θέρμανσης του κτιρίου.

Για έκτακτες εργασίες που δεν περιλαμβάνονται στον προγραμματισμό, όπως το βάψιμο του κλιμακοστασίου ή η αντικατάσταση συστημάτων, απαιτείται ομόφωνη απόφαση όλων των ιδιοκτητών, εκτός εάν ο κανονισμός της πολυκατοικίας προβλέπει διαφορετική διαδικασία λήψης αποφάσεων.