Μπολάτζι Μπαντέζο: Ο άγνωστος Νιγηριανός πίσω από το τέρας του Alien

Η ταινία «Alien» του 1979 σημάδεψε τον κινηματογράφο τρόμου και επιστημονικής φαντασίας, φέρνοντας στο προσκήνιο τον σκηνοθέτη Ρίντλεϊ Σκοτ και την πρωταγωνίστρια Σιγκούρνεϊ Γουίβερ.

Ωστόσο, το εμβληματικό τέρας που στοιχειώνει ακόμα τη μνήμη των θεατών δεν είχε πρόσωπο γνωστού ηθοποιού. Πίσω από τη στολή ήταν ο Μπολάτζι Μπαντέζο, ένας Νιγηριανός φοιτητής καλών τεχνών χωρίς προηγούμενη υποκριτική εμπειρία.

Ο υπεύθυνος κάστινγκ του Σκοτ τον ανακάλυψε τυχαία σε μια παμπ του Σόχο. Το ύψος του – πάνω από δύο μέτρα – και η αδύνατη σιλουέτα του τον έκαναν ιδανικό για τη στολή αξίας 250.000 δολαρίων, σχεδιασμένη από τον σουρεαλιστή καλλιτέχνη Χ.Ρ. Γκίγκερ.

Παρά την απειρία του, ο Μπαντέζο κατάφερε να ενσαρκώσει το εξωγήινο πλάσμα με μοναδικό τρόπο, χαράζοντας τη δική του θέση στην ιστορία του κινηματογράφου.

Το 2008 ο Σκοτ θυμήθηκε: «Ξεκινήσαμε με έναν κασκαντέρ, αλλά με τη στολή έμοιαζε με τον Μισλέν. Τότε ο υπεύθυνος κάστινγκ μού είπε, “είδα έναν τύπο σε παμπ στο Σόχο, σχεδόν δύο μέτρα, με μικρό κεφάλι και αδύνατο σώμα”. Έτσι έφερε τον Μπολάτζι στο γραφείο».

Ο ίδιος ο Μπαντέζο είχε εξηγήσει το 1979 πως το κεφάλι του τέρατος λειτουργούσε με χειροκίνητο μηχανισμό του Κάρλο Ραμπάλντι, που επέτρεπε ιδιαίτερη κίνηση διατηρώντας το ύψος και τη στάση σταθερά.

Η χαρακτηριστική «γλίτσα» που έσταζε από το στόμα ήταν λιπαντικό K-Y Jelly, με περίπου 2.000 σωληνάρια να χρησιμοποιούνται για το εφέ. «Μου έβαζαν πολύ γύρω από το πρόσωπο και σχεδόν δεν έβλεπα τι γινόταν, εκτός αν στεκόμουν ακίνητος για τα γυρίσματα», είχε αναφέρει.

Για να αποδώσει τις αργές, εξωγήινες κινήσεις, ο Μπαντέζο πήρε μαθήματα τάι τσι και παντομίμας. Η σύζυγός του, Γίνκα, έχει δηλώσει πως ακόμη και στις πιο δύσκολες μέρες δεν παραπονέθηκε ποτέ.

Η συμπρωταγωνίστριά του, Βερόνικα Κάρτραϊτ, περιγράφοντας μια σκηνή επίθεσης, είπε: «Μόλις ξεδιπλωνόταν, στεκόταν εκεί και απλά τον κοιτούσες και έλεγες “ωχ…”. Δεν χρειαζόταν να προσποιηθώ ότι φοβάμαι».

Δυστυχώς, ο Μπαντέζο έφυγε πολύ νέος, το 1992, στα 39 του χρόνια, χτυπημένος από δρεπανοκυτταρική αναιμία, ασθένεια που τον ταλαιπωρούσε από παιδί, πριν την κυκλοφορία του «Alien 3».