Ναυμαχία Ναυαρίνου 1827: Η Τιμιότερη Ναυμαχία της Ιστορίας (Β’ Μέρος)
Κατά την αναχώρηση του ρωσικού στόλου από τον ναύσταθμο της Κρονστάδης, ο τσάρος Νικόλαος επιθεώρησε τα πλοία και απηύθυνε στους ανώτερους αξιωματικούς, μεταξύ των οποίων ο Χέιδεν, την εντολή να εφαρμόσουν τον ρωσικό τρόπο πολέμου σε περίπτωση επιχειρήσεων. Σημαντικό είναι ότι στη ναυαρχίδα «Azof» βρισκόταν και ο νεαρός Ρώσος διπλωμάτης ελληνικής καταγωγής Κατακάζης, ο οποίος λειτουργούσε ως πολιτικός σύμβουλος για τα ελληνικά ζητήματα, ενώ παράλληλα ο Ιωάννης Παπαρρηγόπουλος, πρόξενος της Ρωσίας στην Πάτρα και μέλος της Φιλικής Εταιρείας, διαδραμάτιζε ενεργό ρόλο.
Ο Άγγλος ναύαρχος Κόδριγκτον, μετά την αποστολή του στη Μεσόγειο και ενημερώσεις για τις κινήσεις του αιγυπτιακού στόλου προς τον Μοριά, προσπάθησε ανεπιτυχώς να τον εμποδίσει. Όταν έφτασε στην Ύδρα στις 11 Σεπτεμβρίου, διαπίστωσε την παρουσία τουρκικών και αιγυπτιακών πλοίων στον Κόλπο του Ναυαρίνου, αλλά απέφυγε περαιτέρω ενέργειες, δεδομένης της παρουσίας του γαλλικού στόλου στη Μήλο.
Στις 20 Σεπτεμβρίου, ο Κόδριγκτον απέστειλε διακοίνωση στον Ταχίρ, διαμηνύοντας ότι οι τρεις μεγάλες δυνάμεις επιθυμούσαν να τερματίσουν ειρηνικά τον πόλεμο, αλλά ήταν έτοιμες να χρησιμοποιήσουν βία εάν χρειαζόταν. Προειδοποίησε ρητά: «Έστω και μία μόνη βολή αν βληθεί κατά της βρετανικής σημαίας τούτο θα σημάνει το μοιραίο τέλος του οθωμανικού στόλου». Η προειδοποίηση αγνοήθηκε προκλητικά από τον Ταχίρ, ενώ την ίδια ημέρα μέρος του τουρκοαιγυπτιακού στόλου κατευθύνθηκε προς την Ύδρα.
Στις 10/22 Σεπτεμβρίου, ο Δεριγνί σε συνεργασία με τον Κόδριγκτον συναντήθηκε με τον Ιμπραήμ στο Νεόκαστρο. Παρά τις προσπάθειες πειθούς, ο Ιμπραήμ δήλωσε ότι εκτελούσε εντολές και ότι είχε εντολή να καταπνίξει την Ελληνική Επανάσταση, με πρώτο στόχο την Ύδρα. Ωστόσο, συμφώνησε να αναστείλει προσωρινά τις επιχειρήσεις μέχρι να λάβει νέες οδηγίες από τον σουλτάνο, σε περίπου 20 ημέρες, υπό τον όρο να σταματήσουν οι δράσεις των Τσορτς και Κόχραν στη Δυτική Ελλάδα.
Κατά την οθωμανική παράδοση, δεν συντάχθηκε επίσημο έγγραφο, καθώς ο λόγος τιμής του Ιμπραήμ θεωρήθηκε επαρκής εγγύηση. Παρότι δεν υποσχέθηκε πλήρη αδράνεια, δεσμεύτηκε ότι δεν θα επιτεθεί στην Ύδρα πριν λάβει νέες εντολές. Ήταν σαφές, ωστόσο, ότι γνώριζε πως δεν επιτρεπόταν η μετακίνηση δυνάμεων από τον Ναύαρινo.
Τα γεγονότα αυτά προετοίμασαν το έδαφος για τη ναυμαχία του Ναυαρίνου, ενώ παράλληλα η Μεσσηνία υπέστη καταστροφικές επιθέσεις από τις αιγυπτιακές δυνάμεις υπό τον Ιμπραήμ, που σήμαναν έναν ακόμα όλεθρο στην περιοχή.
