Νετανιάχου παραδέχεται απομόνωση Ισραήλ και ζητά ενίσχυση επιρροής στα ΜΜΕ
Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου υπογράμμισε σε συνέδριο ότι το Ισραήλ πρέπει να επενδύσει σημαντικά σε “επιχειρήσεις επιρροής” σε παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης και κοινωνικά δίκτυα για να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη οικονομική απομόνωση λόγω αρνητικής διεθνούς δημοσιότητας.
Παρά την διατήρηση των ξένων επενδύσεων μετά τον 12ήμερο πόλεμο εναντίον του Ιράν τον Ιούνιο, ο Νετανιάχου παραδέχτηκε πως το Ισραήλ αντιμετωπίζει απειλές κυρώσεων και άλλων περιοριστικών μέτρων εξαιτίας της διεθνούς κριτικής για τη στρατιωτική του δράση στη Λωρίδα της Γάζας.
Ο πρωθυπουργός κατηγόρησε μειονότητες στην Ευρώπη που προωθούν “αντισιωνιστική και ακραία ισλαμιστική ιδεολογία”, καθώς και χώρες όπως το Κατάρ που υποστηρίζουν μέσα όπως το Al Jazeera, για τη διαμόρφωση αρνητικής παγκόσμιας εικόνας μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
«Αυτό οδηγεί σε κυρώσεις κατά του Ισραήλ και διαστρεβλώνει τη διεθνή φήμη του Ισραήλ… και αυτό οδηγεί σε ένα είδος απομόνωσης για το Ισραήλ», δήλωσε ο Νετανιάχου. Πρόσθεσε πως η χώρα μπορεί να ξεπεράσει αυτή την απομόνωση μόνο με σημαντικές επενδύσεις σε μέσα ενημέρωσης και επιχειρήσεις επιρροής.
Επιπλέον, επισήμανε την ανάγκη μείωσης της εξάρτησης της ισραηλινής βιομηχανίας από το διεθνές εμπόριο, υπογραμμίζοντας πως το Ισραήλ πρέπει να αναπτύξει τις δικές του παραγωγικές δυνατότητες, συμπεριλαμβανομένων των αμυντικών προϊόντων.
Αντιδρώντας, ο ηγέτης της αντιπολίτευσης Γιαΐρ Λαπίντ απέδωσε τη διεθνή απομόνωση στην «λανθασμένη και αποτυχημένη πολιτική του Νετανιάχου και της κυβέρνησής του», κατηγορώντας τους ότι οδηγούν το Ισραήλ σε κατάσταση τρίτου κόσμου.
«Το Ισραήλ μπορεί να επιστρέψει στην επιτυχία, στη δημοφιλία, με μια ακμάζουσα οικονομία του πρώτου κόσμου», έγραψε ο Λαπίντ στο X.
Παράλληλα, μια ομάδα 80 πρώην μελών της Τράπεζας του Ισραήλ, του υπουργείου Οικονομικών και άλλων οικονομολόγων προειδοποίησε για τις οικονομικές συνέπειες της απόφασης για κατάληψη της Λωρίδας της Γάζας.
Οι υπογράφοντες εκτίμησαν ότι αυτή η κίνηση θα επιφέρει σοβαρές ζημίες τόσο στον παλαιστινιακό θύλακα όσο και στο Ισραήλ, λόγω του υψηλού κόστους στρατιωτικής παρουσίας και των ευρωπαϊκών κυρώσεων που πλήττουν το εμπόριο.
