Ρόμπι Γουίλιαμς: Η προσωπική μάχη με το σύνδρομο Τουρέτ και ο φόβος των περιοδειών
Ο Ρόμπι Γουίλιαμς έκανε μια σπάνια και ειλικρινή αποκάλυψη, αποκαλύπτοντας πως πάσχει από σύνδρομο Τουρέτ. Σε συνέντευξή του στο podcast «I’m ADHD! No You’re Not», μίλησε ανοιχτά για την «παρεμβατική» φύση αυτής της νευρολογικής διαταραχής που επηρεάζει σημαντικά την καθημερινότητά του.
«Μόλις συνειδητοποίησα ότι έχω Τουρέτ, αλλά δεν εκδηλώνεται. Είναι παρεμβατικές σκέψεις που συμβαίνουν», εξήγησε, περιγράφοντας πώς συχνά νιώθει αυτές τις σκέψεις χωρίς να τις εκδηλώνει. Παραδέχτηκε ότι ούτε η αγάπη του κοινού μπορεί να απαλύνει αυτό το εσωτερικό βάρος: «Θα νόμιζες ότι ένα στάδιο γεμάτο ανθρώπους που σου δείχνουν την αγάπη τους θα βοηθούσε, αλλά ό,τι κι αν είναι μέσα μου δεν το ακούει. Δεν μπορώ να το δεχτώ».
Ο τραγουδιστής αποκάλυψε επίσης πως πρόσφατα υποβλήθηκε σε τεστ για αυτισμό, το οποίο ήταν αρνητικό, όμως εμφάνισε χαρακτηριστικά αυτισμού, όπως έντονο άγχος όταν απομακρύνεται από τον «ασφαλή χώρο» του, το κρεβάτι του.
Αναφερόμενος στη σχέση του με τις περιοδείες, παραδέχτηκε ότι παραμένει τρομοκρατημένος παρά την εικόνα αυτοπεποίθησης που δείχνει στη σκηνή: «Έχω μια πολύ περίπλοκη σχέση με τις περιοδείες και τις ζωντανές εμφανίσεις. Όταν μου λένε “πας σε περιοδεία, θα είσαι ενθουσιασμένος”, η απάντηση είναι όχι, είμαι τρομοκρατημένος».
Η σύζυγός του, Άιντα, αποτελεί για εκείνον μια πολύτιμη πηγή στήριξης, ενθαρρύνοντάς τον λέγοντάς του: «Ίσως να μην ξαναπαίξεις ποτέ σε στάδιο. Πόσο τυχερός είσαι που έχεις αυτήν την ευκαιρία».
Το σύνδρομο Τουρέτ, όπως εξηγεί η παιδονευρολόγος Άρτεμη Γκίκα, είναι μια κληρονομική νευρολογική διαταραχή που εκδηλώνεται με πολλαπλά κινητικά και φωνητικά τικς. Για να τεθεί διάγνωση, τα τικς πρέπει να είναι χρόνια και να διαρκούν τουλάχιστον ένα έτος, χωρίς μεγάλα διαστήματα χωρίς εκδήλωση.
Υπολογίζεται ότι περίπου 1 στα 100 παιδιά σχολικής ηλικίας εμφανίζει σύνδρομο Τουρέτ, με τα τικς να κάνουν την εμφάνισή τους συνήθως μεταξύ 5 και 7 ετών και να κορυφώνονται στα 10-12 χρόνια. Η πρόγνωση είναι αισιόδοξη, καθώς σε πολλά παιδιά τα τικς εξαφανίζονται ή μειώνονται σημαντικά μετά την εφηβεία.
Ο Ρόμπι Γουίλιαμς, μέσα από την ειλικρινή του εξομολόγηση, δίνει φωνή σε μια διαταραχή που συχνά παραμένει αόρατη και υπενθυμίζει πόσο σημαντική είναι η κατανόηση και η υποστήριξη για όσους την αντιμετωπίζουν.
