Στέφανος Τσιτσιπάς: «Πρώτα είναι πατέρας μου και μετά προπονητής μου»
Ο Στέφανος Τσιτσιπάς επιστρέφει στη δράση αυτό το Σάββατο, αγωνιζόμενος στο Shanghai Masters απέναντι στον Πορτογάλο Νούνο Μπόρτζες.
Σε μία εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο επίσημο site της ATP, ο κορυφαίος Έλληνας τενίστας αναφέρθηκε στη σχέση του με τον πατέρα και προπονητή του, Απόστολο Τσιτσιπά, αλλά και στην Ελλάδα που τόσο του έλειψε.
«Είναι πολύ αναζωογονητικό για μένα ως παίκτη να έχω αυτή τη σχέση με έναν πατέρα. Είναι ακριβώς εκεί που ήθελα να βρίσκεται εδώ και πολύ καιρό. Και είμαι χαρούμενος. Έχει προσαρμοστεί στις ανάγκες μου κι εγώ στις δικές του. Και οι δυο μας δημιουργήσαμε μια δυναμική που είναι κάτι για το οποίο μπορούμε να είμαστε περήφανοι», τόνισε ο Στέφανος.
Παράλληλα, ξεκαθάρισε τη θέση του: «Είμαι εξαιρετικά περήφανος που τον αποκαλώ προπονητή μου και πατέρα μου. Αλλά πρώτα απ’ όλα, πατέρα μου. Και μετά προπονητή μου. Σίγουρα βλέπω τη συνεργασία μας ως κάτι βιώσιμο. Θα με ενδιέφερε στο μέλλον να προστεθεί ένα άτομο στην ομάδα μου που να μπορεί να συνεργαστεί και να δουλέψει με τον πατέρα μου. Προφανώς δεν γίνεται νεότερος, οπότε αν μπορέσω να βρω το κατάλληλο πρόσωπο, θα είναι δίπλα του με καθαρή, πιο φρέσκια οπτική. Αυτό θα επιτρέψει και στον πατέρα μου να κάνει ίσως ένα βήμα πίσω, ώστε να απολαύσει περισσότερο τη ζωή, γιατί δεν είναι μόνο το τένις. Και του το υπενθυμίζω και του το λέω αυτό εδώ και πολύ καιρό.»
Αναφερόμενος στην εγκατάσταση του Νόβακ Τζόκοβιτς στην Ελλάδα και τις δικές του εμπειρίες στη χώρα, είπε: «Το να γνωρίσω τον Νόβακ σε πιο βαθύ επίπεδο ήταν ωραίο, γιατί στο tour δεν έχεις αυτή την ευκαιρία. Πέρασα πολύ χρόνο συνδεόμενος με το πνεύμα μου στην Ελλάδα. Πέρασα πραγματικά όμορφα εξερευνώντας τη χώρα μου και κάνοντας πράγματα που βρήκα πνευματικά γεμάτα. Χρειαζόμουν σίγουρα αυτό το διάλειμμα. Το συνειδητοποίησα μόνο όταν βρέθηκα εκεί.»
Συμπλήρωσε επίσης: «Πέρασα πολύ χρόνο με τη μικρή μου αδελφή, με τον αδελφό μου τον Πέτρο, που συνήθως τον βλέπω μόνο μέσα στο γήπεδο όταν παίζουμε διπλά μαζί. Αυτό είναι κάτι που μου λείπει λίγο στην καθημερινότητά μου – λίγη ανθρωπιά. Ειδικά όταν βρίσκεσαι διαρκώς υπό πίεση, κυνηγώντας βαθμούς, τουρνουά, όλα αυτά. Είναι σημαντικό μερικές φορές να κάνεις ένα βήμα πίσω και να επανασυνδέεσαι με την ανθρωπιά σου.»
