Το μεγάλο παζάρι για την Ουκρανία: Ο Πούτιν κερδίζει χρόνο, ο Ζελένσκι αγωνίζεται για την ύπαρξή του

Μέσα σε μόλις μια εβδομάδα από τη συνάντηση του Αμερικανού προέδρου με τον Ουκρανό ομόλογό του και τους ηγέτες της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ, τα αποτελέσματα απέχουν πολύ από τις προσδοκίες του Λευκού Οίκου.

Ο Ντόναλντ Τραμπ κατάφερε μέσα σε 72 ώρες να φέρει κοντά δυνάμεις που συχνά βρίσκονται σε αντίθεση, να τις συγκεντρώσει σε ένα κοινό τραπέζι και να δώσει ώθηση σε μια προσπάθεια ειρήνευσης.

Παρά το γεγονός ότι ο Τραμπ δεν φημίζεται για το διπλωματικό του χάρισμα, κατάφερε σε σύντομο χρονικό διάστημα όσα δεν πέτυχαν προκάτοχοί του επί χρόνια.

Η Ρωσία εμφανίστηκε σε ανώτατο επίπεδο με ξεκάθαρες θέσεις για μια συνολική συμφωνία στην Αλάσκα, ενώ ο Αμερικανός πρόεδρος, έχοντας ενημερώσει το Κίεβο και τις Βρυξέλλες, συγκέντρωσε τους βασικούς εταίρους της Ουκρανίας στον Λευκό Οίκο σε μια συνάντηση πρωτοφανή σε ταχύτητα και βαρύτητα.

Ωστόσο, παρά την ταχύτητα των εξελίξεων, δεν έχουν δοθεί απαντήσεις στα κρίσιμα ερωτήματα που σχετίζονται με τον πόλεμο και τους εμπλεκόμενους.

Η Μόσχα πρότεινε μια διμερή συνάντηση Πούτιν-Ζελένσκι στο Κρεμλίνο, την οποία ο Τραμπ θεωρεί απαραίτητη, αλλά ο Ουκρανός πρόεδρος ξεκαθαρίζει ότι δεν μπορεί να συζητήσει μόνο την ανταλλαγή εδαφών.

Η προσπάθεια του Τραμπ να φέρει Ρωσία και Ουκρανία στο ίδιο τραπέζι δεν προχωρά όπως αναμενόταν, όμως ενισχύει τη θέση του Αμερικανού προέδρου απέναντι και στους δύο.

Ο Λευκός Οίκος βρίσκεται εν μέσω κρίσης και ο χειρισμός της δεν έχει προκαλέσει την έντονη κριτική που είχε προηγηθεί από προηγούμενες επαφές με τη Ρωσία.

Η δεύτερη επίσκεψη του Ζελένσκι στον Λευκό Οίκο απέβαλε την αρνητική ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί κατά την πρώτη, τον Φεβρουάριο με τις ανοιχτές κάμερες και τις έντονες στιγμές.

Την ίδια στιγμή, η Μόσχα κερδίζει χρόνο και έδαφος, ενώ ο Τραμπ έχει αποσαφηνίσει δημόσια τις απαιτήσεις του από τη Ρωσία.

Ο Λευκός Οίκος αντιμετωπίζει ισότιμα τον θύτη και το θύμα, μια στάση που προκαλεί αντιδράσεις, αλλά για τον Τραμπ το σημαντικότερο είναι να κρατά το πλεονέκτημα σε αυτή την κρίση.

Παρά την πιθανή αποτυχία να τερματιστεί ο πόλεμος με τον δικό του τρόπο, ο Αμερικανός πρόεδρος φαίνεται αποφασισμένος να συνεχίσει να διαχειρίζεται την κατάσταση προς όφελός του, χρησιμοποιώντας τα εργαλεία πίεσης που διαθέτει.