Να σας πω μια ιστορία…
Από έναν μπάρμαν της εποχής που το ουισκι ήταν πιο δημοφιλή από τα μοχίτο.
Να σας πω μια ιστορία. Μια ιστορία που μυρίζει τραγανά πατατάκια και τυλιγμένο σε αμερικανική σημαία populism. Μια ιστορία που επαναλαμβάνεται, σαν κακή συνήθεια, με το πείσμα ενός reality show που δεν λέει να κοπεί. Στο κέντρο της, ένας άνθρωπος με πορτοκαλί επιδερμίδα, μόνιμα θυμωμένος με την πραγματικότητα, κι ένα μαγαζί που πουλάει φθηνά μπανάνες και πανάκριβα ψέματα: Walmart.
Η Walmart, λέει, αύριο αυξάνει τις τιμές. Γιατί; Επειδή οι δασμοί που έβαλε ο ίδιος ο Τραμπ χτυπούν απευθείας την εφοδιαστική της αλυσίδα. Και τι λέει ο Τραμπ; “Καταπιείτε τις αυξήσεις”. Εννοεί η Walmart. Όχι αυτός. Ο Τραμπ δεν καταπίνει. Μόνο φτύνει – δασμούς, κατηγορίες, υποσχέσεις. Και μετά δείχνει με το δάχτυλο: αυτοί φταίνε, όχι εγώ.
Κλασικό. Στήνεις φωτιά και μετά βγαίνεις με λάστιχο, ουρλιάζοντας “ποιος τόλμησε να το κάνει αυτό;”. Είναι η τέχνη του να δημιουργείς κρίσεις και να τις πουλάς σαν σωτηρία. Οι πολιτικές του Τραμπ δεν είναι παρά μια αλυσίδα πυροδοτήσεων – ένας κύκλος αυτοκαταστροφής που ντύνεται με πατριωτική ρητορική και πλαστικό “America First”.
Στην πραγματικότητα, είναι πάντα “Trump First”. Όταν οι τιμές ανεβαίνουν, φταίει η Walmart. Όταν οι εργάτες απεργούν, φταίει το συνδικάτο. Όταν η οικονομία παραπαίει, φταίει το CNN. Όταν ξεσπάσει πόλεμος; Πιθανότατα θα φταίει ο κακός καιροσκόπος των τιμών της μπανάνας.
Και το κοινό; Ένα κομμάτι του τον πιστεύει. Με φανατισμό. Θρησκευτικά. Κι ένα άλλο κομμάτι τον μισεί. Με την ίδια ένταση. Επίσης θρησκευτικά. Δύο στρατόπεδα, δύο αφηγήσεις, δύο Αμερικές που δεν μιλάνε πια μεταξύ τους. Ο Τραμπ είναι το τέλειο φίλτρο πόλωσης: ό,τι περνάει από μέσα του βγαίνει πιο ακραίο, πιο διχαστικό, πιο επικίνδυνο.
Και κάπως έτσι, φτάνουμε στο προοίμιο ενός πολιτικού εμφυλίου. Όχι με στρατούς, με μίσος. Όχι με τανκς, αλλά με TikTok, εκλογικά bulletins και εισβολές στα Καπιτώλια. Γιατί αυτή τη φορά, αν γίνει κάτι ξανά, δεν θα είναι μόνο οι “red hats” με τα καουμπόικα σλόγκαν που θα ανέβουν τα σκαλιά της εξουσίας. Θα είναι και οι άλλοι. Οι “μπλε”, οι “Woke”, οι “banshees of Biden”, που θα θέλουν να σταματήσουν τον εφιάλτη πριν αναλάβει ξανά.
Το αμερικανικό όνειρο; Δεν πεθαίνει με μια σφαίρα. Πεθαίνει με εκπτώσεις στη λογική και αυξήσεις στην τιμή του ψωμιού. Πεθαίνει όταν η Walmart γίνεται πολιτικό θύμα και ο Τραμπ ηθικός κήνσορας. Πεθαίνει όταν κανείς δεν αναρωτιέται: “Μα καλά, ποιος αύξησε τους δασμούς εξαρχής;” Γιατί η μνήμη στο TikTok έχει διάρκεια ζωής όσο ένα Instagram story.
Να σας πω μια ιστορία λοιπόν. Είναι το 2025, και ο πρόεδρος των ΗΠΑ λέει στις επιχειρήσεις να “καταπιούν” το κόστος. Οι πολίτες το καταπίνουν. Οι δημοκρατικοί φτύνουν. Οι εταιρείες ψάχνουν τρόπους να εισάγουν αβοκάντο από τον Άρη για να αποφύγουν τους δασμούς. Κι εμείς; Εμείς βλέπουμε ένα ακόμα επεισόδιο από το reality της αμερικανικής παρακμής.
Μείνετε συντονισμένοι. Το επόμενο επεισόδιο, ίσως έχει και πόλεμο. Ή απλώς νέα αύξηση στις τιμές των Xbox. Ποιος ξέρει; Στην Αμερική του Τραμπ, το μόνο που είναι σταθερό, είναι η αστάθεια.
